Είναι ανθρώπινη συνήθεια να μιλάμε για μεγάλες γεωγραφικές οντότητες με τεχνητούς όρους. Το βουνό ανήκει στο νομό τάδε, το ποτάμι χωρίζει τον δήμο α από τον δήμο β και άλλες αντίστοιχες φράσεις. Όμως οι διαχωρισμοί της γήινης επιφάνειας είναι μια διαδικασία που οι φυσικές δυνάμεις διεκπεραιώνουν μόνες τους. Μια τέτοια διαδικασία ανέλαβε η φύση στο φαράγγι του Ρίντομου στον Ταΰγετο. Ένα αόρατο ψαλίδι έσκισε το βουνό και το νερό ξεχύθηκε από τις απόκρημνες πλαγιές δημιουργώντας μια εντυπωσιακή χαράδρα εκατοντάδων μέτρων. Από τη μια πλευρά της βρίσκονται η Νεραϊδοβούνα, το Καλάθιο και το χωριό Αλτομιρά, ενώ από την άλλη η ψηλή κορυφή Χαλασμένο, τα χωριά των Γαϊτσών και ο Κάμπος. Για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια το νερό σκάλιζε τη γη, δημιουργώντας δύο φυσικές ενότητες. Το φαράγγι του Ρίντομου (ή Χοίρειος Νάπη κατά τον Παυσανία), του οποίου το απόκρημνο στόμιο βρίσκεται μεταξύ του Κάμπου και της Δροσοπηγής και προεκτείνεται στην Κοσκάρακα, ένα επίσης βαθύ και εντυπωσιακό φαράγγι κρυμμένο με φυσικό τρόπο κάτω από το επίπεδο των χωραφιών και των υψωμάτων της Μάνης, που καταλήγει στην παραλία Σάντοβα (θα διαπιστώσετε ότι πολύ συχνά, τα ονόματα και τα όρια των δύο φαραγγιών συγχέονται ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι το Ρίντομο είναι ενιαίο, από την παραλία μέχρι σχεδόν τις κορυφές).
Ξεκινήσαμε από τις Γαϊτσές περπατώντας προς το το Πηγαδιώτικο Γεφύρι, το σημείο όπου το μονοπάτι οδηγεί μέσα στο φαράγγι. Για να γλυτώσει κανείς αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα σε χωματόδρομο, μπορεί να ξεκινήσει από το Βόρειο ή από το Ανατολικό, και με προσεκτική οδήγηση να φτάσει στη διασταύρωση των χωματοδρόμων προς οικισμό Ρίντομο και φαράγγι Ρίντομο. Μετά από 20-25’ χαλαρό περπάτημα συναντήσαμε το παλιό καλντερίμι. Είναι τόσο καλοδιατηρημένο που αν δεν υπήρχε ο σωλήνας του νερού στα δεξιά, θα νομίζαμε ότι μεταφερθήκαμε δύο εκατονταετίες πίσω στο χρόνο. Για το Ρίντομο και το εντυπωσιακό, στενό πέρασμά του, έχουν γράψει πολλοί πριν από εμάς. Όπως επίσης και για το Πηγαδιώτικο Γεφύρι, το στενό πέρασμα και το γιγάντιο βράχο που σφηνώθηκε στο φαράγγι πέφτωντας από ψηλά, τις σταλαγμιτικές δομές που δειλά δειλά σχηματίζονται σε βράχους με αρνητική κλίση.
Ανηφορίζοντας το καλντερίμι στο Πηγαδιώτικο ρέμα, αναρωτηθήκαμε γιατί τα Πηγάδια δεν φαίνονται από πουθενά, κρυμμένα τόσο καλά, τόσο μακριά, ένας οικισμός που φτιάχτηκε λες κι οι κάτοικοι του είχαν σκοπό να αποκλείσουν κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ήθελαν να κρύψουν κάτι; πετύχαμε διάνα. Η ιστορία που μας διηγήθηκε ο κύριος Ηλίας τον οποίο συναντήσαμε εκεί, δεν απέχει από αυτή την διαπίστωση. Λέγεται ότι από τα Πέντε Πηγάδια της Ηπείρου, τρεις οικογένειες, οι Φασέοι οι Νικαίοι και οι Κομποταίοι, τα μάζεψαν κι έφυγαν άρον άρον φοβούμενοι δολοφονικά αντίποινα για μια παρεξήγηση (άγνωστο το μήλον της έριδος) και μετακόμισαν νότια, τόσο νότια που τελικά κατέστη αδύνατον να τους εντοπίσουν. Στα Πηγάδια. Καθόλου περίεργο αν σκεφτούμε ότι περπατώντας στο καλντερίμι από το Ρίντομο προς τα Πηγάδια, ο βουνίσιος οικισμός (χωρίς μόνιμους κατοίκους στις μέρες μας) αποκαλύπτεται στον πεζοπόρο μόλις μερικά μέτρα πριν την είσοδό του! Εκεί που βλέπαμε μόνο έλατα κι ακούγαμε βουκολικούς ήχους από κουδούνια, ξαφνικά ξεπρόβαλλε η εντυπωσιακή εκκλησία του Άη Στράτηγου χτισμένη σε απόκρημνο λόφο και τα πρώτα πέτρινα σπίτια, μισά ερειπωμένα μισά αναπαλαιωμένα. Κάποτε, τα Πηγάδια και οι κοντινοί οικισμοί τους αριθμούσαν περίπου 3000 ανθρώπους.
Καθώς ο κυρ-Ηλίας συνέχιζε την αφήγηση για τη ζωή των κατοίκων των ορεινών χωριών, τα σπαρτά τους, τον μόχθο τους, τους χειρόμυλους που άλεθαν το στάρι τους, δημιουργήθηκε το εξής ερώτημα: τι θα αλλάξει στη ζωή του επισκέπτη που θα γνωρίσει έναν περασμένο τρόπο ζωής; Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ευλογημένος με το δώρο του ελεύθερου χρόνου. Έχει την πολυτέλεια να περπατήσει για την άσκηση και τη ψυχαγωγία του. Εδώ, στα Πηγάδια του Ταϋγετου, του δίνεται η ευκαιρία να αναλογιστεί την αφθονία της ζωής του, συγκρίνοντάς την με τη δύσκολη διαβίωση του παρελθόντος στον ορεινό αυτό τόπο. Τότε, τα λίγα και απλά, ακόμη και χωρίς στοιχειώδεις τεχνολογίες, μπορούσαν να δώσουν μια ολοκλήρωση και μια ικανοποίηση στη ζωή. Όσο χρήσιμη κι αν είναι η απόκτηση επιπλέον αγαθών, τελικά κάνει τη ζωή καλύτερη; Τα Πηγάδια του Ταϋγέτου, δίνουν μια εξαιρετική ευκαιρία για μια παύση ξεκούρασης, ενδοσκόπησης και απάντησης στα καίρια υπαρξιακά μας ερωτήματα.